. آیت الله حاج سید محمد کاظم طباطبایی یزدی
وی یکی از بزرگ ترین علما و مراجع جهان تشیع در قرن چهاردهم هجری است که پس از میرزای بزرگ و آخوند خراسانی تدریس در حوزه نجف اشرف و همچنین زعامت و مرجعیت جهان تشیع به او منتهی گردید. علامه یزدی در جوانی از یزد عازم اصفهان شد و مدتها نزد شیخ محمد باقر اصفهانی و علامه خوانساری و دیگر اعلام با دقت و عمیقانه تحصیل می نمود و از آنها اجازه اجتهاد دریافت داشت. او سپس عازم عتبات شد و چند سالی از محضر درس میرزای بزرگ بهره مند شد و پس از فوت میرزا و آخوند خراسانی کرسی درس خارج او شهرت یافت. مدرس تبریزی در ریحانه الادب می نویسد: «آن جناب عالمی متقی، عادل محقق و مدقق، جامع تمام علوم دینیه در اصول و فروع، سید علمای امت و حامل لوای شریعت، از مفاخر شیعه بوده است. وی از علمایی می باشد که مخالف مشروطه بوده اند».
از آنجایی که این عام بزرگوار، به صابح عروه هم شهرت داشته اند، اشاره ای به این اثر گرانسنگ آیت الله طباطبایی خواهیم داشت: این کتاب از مهم ترین کتب فتوایی نزد شیعه امامیه است که جامع بسیاری از فروع فقهی با عبارات شیوا می باشد. بنابر قول صاحب الذریعه، کتاب عروه الوثقی حاوی 3260 مسئله فقهی است. این کتاب از همان ابتدا به سبب ویژگیهای منحصر به فردی که دارد، محور تحقیق و تدریس فقهای بزرگ شیعه گردیده است و بسیاری از مجتهدین بزرگ بر آن تعلیقه و یا شرح نوشته اند. این کتاب حاوی این مباحث می باشد: تقلید، طهارت، صلات، صوم، اعتکاف، زکات، خمس، حج، اجاره، مضاربه، مضارعه، مساقات، ضمان، حواله، نکاح، وصیت. این کتاب دارای تتمه ای معروف به ملحقات عروه می باشد که مشتمل است بر بسیاری از ابواب معاملات؛ مانند ربا و وکالت، هبه، وقف، عدد و قضا. و در عظمت این اثر گرانسنگ، همین بس که برای بسیاری از علما و فضلای دوران، حاشیه نویسی بر این کتاب ارزشمند افتخار محسوب می گردد.