عشق به عبدالله الحسین در تمام دل ها اثر کرده و قیام خونین او علیه حکومت ظلم و فساد، باعث افتخار عموم قشر ها و صنف های شیعیان شده و هر کسی به نوعی در هر رسته و صنفی ارادت خویش را نمایان کرده است.
              این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست             این چه عشقی است که جان ها همه پروانه اوست
عزاداری شیعیان در دسته های سینه زنی و زنجیر زنی امروزی نیست این گروه های خود جوش و مردمی هر کدام به نامی و علمی نشانه گذاری شده و از دیر باز عشق و محبت خویش را با عزاداری های خالصانه خویش در طول زمان های گذشته تا کنون ابراز داشته اند تا به این وسیله نام و یاد شهیدان کربلا را زنده نگه دارند و پیام خونین حسین (ع) را به نسل های بعد از خود انتقال دهند.
    هیات های صنفی، نمونه ای از گروه های خود جوش بوده که در گذدشته نه چندان دور یزد حضور پر شور داشته اند، این هیات ها که نقظه اشتراک و وحدتشان علاوه بر عشق و محبت به ابا عبدالله (ع) شغلشان بوده انسجامی خاص داشتند.
    در یک هیات،اعضا به خاطر نقاط مشترکی گرد هم می آیند که اولین آن ارادت به ساحت ایمه اطهار به ویژه اباعبدالله الحسین است و وجه اشتراک دیگر میتواند محله باشد افرادی که در یک محله سکونت دارند در هیاتی دور هم جمع میشوند و این مساله در هیات های صنفی شغلشان بوده است.
    هیات های صنفی که در گذشته بوده عبارتند از :قناد ها، نجارها، قصاب ها و صباغان(رنگرزها)
      در موقع عزاداری اعضای این هیات ها برای برپایی عزاداری دور هم جمع میشدند یکدیگر را مطلع میکردند و حضوری پر شور و با اخلاصی داشتند که از آن هیات ها فقط هیات صباغان به جا مانده است.
      اساسی ترین دلیل انحلال این هیات ها کمبود یا نبود وسایل ارتباطی و پراکندگی اعضا از مرکز تجمیع هیات بوده است و همین دلیل باعث شده که اعضای این هیات ها کم کم جذب نردیک ترین هیات محل زندگی خود شوند و هیات صنفی آنها کم نعداد و در نهایت منجر به پیچیده شدن علم هیاتشان گردد.

    هیات های قناد ها، نجار ها و قصاب ها فراموش شدگان اذهان عموم مردم امروزند ولی اگر امروزه در جهت تشکیل اینگونه هیات ها همت گمارده شود دچار مشکلات گذشته نخواهد شد زیرا با وجود امکاناتی چون وسایل نقلیه و وسایل ارتباطی از قبیل تلفن، با خبر شدن از تجمیع هیات و ملحق شدن به آن آسان تر خواهد بود، یه هر حال هیات صباغان یادگار گذشته و مثال بارزی از هیات صنفی در یزد است که متاسفانه چراغ نورانی اش رو به افول گذارده است.
نوحه خوان با اخلاص این هیت قدیمی یکی از پیر غلامان آقا اباعبدالله الحسین (ع) بوده و چندی پیش درگذشت. بجاست از مرحوم حاج محمد علی کازرونی (حاج محمدعلی رنگرز)یادی شود از این ذاکر و نوحه خوان اهل بیت اذان زیبایی با صدای ملکوتی او به یادگار مانده که گاهی نغمه زیبای اذانش درامامزاده جعفر طنین انداز میشود.
دست های رنگارنگ و رنگ های عاشق :
    در گذشته که صباغان در کار خویش به صورت سنتی عمل میکردند و مواد شیمیایی در کار نبود دست هایشان همیشه رنگی بود. امروزه به خاطر وجود مواد شیمیایی و ضرر آن برای دست ها از دستکش اسفتاده میکنند و دست های آن ها رنگی نیست. چندین سال پیش وقتی هیات مخلص صباغان در مجلس حضور پیدا میکرد هنگام سینه زدن تمام رنگ ها به نمایش در می آمد، هر دستی به رنگی بود، نمایش دست ها هنگام سینه زنی یک تابلوی نقاشی متحرک بود که با عزاداری ترکیب میشد. دست های رنگی در هنگام عزداری به مردم نشان میدادند که در دستگاه ابا عبدالله الحسین (ع) از هر رنگی وجود دارد،گویا آقا همه رنگ هارا هم عاشق خود کرده و همه را به گرد خود جمع نموده است.
     پیش از این در یک محرم، تاکسی داران هم جنب و جوشی از خود نشان دادند و گروه همکاران به صورت هیاتی درآمدند ولی حرکت انها دوام و بقایی نداشت و قبل از اینکه حضورشان در جمع هیات ها موثر جلوه کند، غیبتشان باعث تأثر شد ولی همبستگی آن ها مدت ها با حضور در جشن امام زمان (عج) جلوه ای خاص داشت.